СПЛОЧЁННЫЙ  КОЛЛЕКТИВ  ДРУЖИННИЦ

Мы  спокойно  ходим  по  улицам  города  и  знаем,  что  безопасность  каждого  из  нас  —  в  надёжных  руках  сотрудников  милиции.  Но  порой  и  они  прибегают  к  помощи  рядовых  граждан.  Система  взаимодействия  правоохранительных  органов  и  добровольных  народных  дружин,  апробированная  десятилетиями,  доказала  свою  эффективность  и  необходимость  такого  сотрудничества.

В  настоящее  время  в  нашем  районе  действует  25  добровольных  дружин.  А  лучшая  из  них  состоит  исключительно  из  прекрасной  половины  человечества.  Сотрудницы  УЗ  «Кличевская  ЦРБ»  –  неоспоримые  лидеры  в  помощи  милиции.
Каждый  месяц  шесть  женщин  после  трудового  дня  выходят  на  дежурство.  Совместно  с  участковыми  инспекторами  они  следят  за  порядком  на  улицах  и  в  местах  отдыха  людей,  посещают  неблагополучные  семьи  и  любителей  «горячительных»  напитков.  Кстати,  члены  ДНД  обладают  такими  же  полномочиями,  как  и  сотрудники  милиции,  и  отказ  от  выполнения  их  требований  влечёт  за  собой  соответствующие  последствия.
Координирует   профессиональную  работу  дружинниц    Елена  Николаевна  Ганчаронак,  которая  уже  на  протяжении  семи  лет  возглавляет  ДНД.
Своеобразный  бонус  в  дежурствах  даёт  её  специфика  работы.  Ведь,  будучи  медсестрой  наркологического  кабинета,  с  проблемным  контингентом  она  знакома  довольно  хорошо.  Порой  бывает,  что  и  вне  дежурств  она  делает  замечания  людям  «под  градусом»,  не  может  пройти  мимо.  И  эту  особенность  характера  Елены  Николаевны  отмечают  её  коллеги  по  работе.  «Умная,  ответственная  и  очень  порядочная.  Всегда  придёт  на  помощь  в  трудной  ситуации,  а  в  работе  она  –  неутомимый  трудоголик»,  –  так  отзываются  о  ней  на  работе.
Наверное,  энтузиазм,  с  которым  Елена  Николаевна  берётся  за  дело,  «заразен»,  потому  что  плохо  выполнять  то,  что  поручено  членам  ДНД,  они  просто  не  могут,  иначе  подведут  друг  друга.  Пожалуй,  именно  поэтому  у этой  дружины – лучшие  результаты,  ведь  они  делают  свою  работу  по-настоящему  честно.  Браво,  женщины  в  белых  халатах!

Ольга  ЛАПКО.

На  снимке:  (слева  направо)  Е. Н. Садовская,  А. А. Пахомова,  М. В. Маевская,  Е. Н. Ганчаронок,  Н. А. Долгая,  Л. Н. Солтан. Фото  автора.

Прыцягненне  зямлі,  прыцягненне  палёў…

Мікалай  ШчАгалькоў  і  Андрэй  Баркоўскі  – мясцовыя,  іх  бацькі,  дзяды,  прадзеды  адсюль  былі,  з  вёскі  Бёрда,  якая  свой  адлік  вя-дзе  аж  з  1560  года.
Гаспадарылі  на  гэтай  зямлі,  гаравалі  і  радаваліся,  кахалі,  гадавалі   дзяцей,  а  ў  цяжкай  сялянскай  справе  стараліся  не  астудзіць  душы  сваёй.  Не  змаглі  пераадолець  прыцягненне  роднай  зямлі  і  яны,  іх  на-шчадкі.
І  Мікалай, і Андрэй    таксама  пусцілі  тут  глыбокія  карані. У  колішняй  гаспадарцы  шчыравалі  іх  бацькі,  а  цяпер  вось  сыны – адны  з  лепшых  механізатараў  у  СВУ  “Зарэчны”  ДЛГУ “Клічаўскі  лясгас”.  Няхай  не  заканчвалі  ўніверсітэтаў,  але  і  на  выгоды  гарадскога  жыцця  не  спакусі-ліся.  Скончылі  мясцовую  школу,  вучыліся  ў  вячэрняй,  у  вучэбна-курсавым   камбінаце  атрымалі  спецыяльнасць  механізатара.  Цяпер,  хоць  розніца  ва  ўзросце    ў  іх  крыху  больш  за  дзясятак  гадоў,  абодва  маюць  кваліфікацыю  трактарыста-машыніста  1-га  класа.   Так,  гэта  гаспадарка  накіроўвала  і  аплочвала  іх  вучобу,  хлопцы  ж  стараліся  апраўдаць  давер,  і  вось  зараз  ім па  плячы  і  самая  складаная  сельскагаспадарчая  самаходная  тэхніка.
Агульныя  рысы   ў  Мікалая  Аляксандравіча  і  Андрэя  Сяргеевіча – стараннасць,  працавітасць,  адказнасць.  За  рулём  з  цямна  да  цямна – для  іх  звычайная  справа.  Толькі  ўсміхнуцца:  “Ведай  нашых!” –  і  за  справу  на  сваіх  МТЗ-82,  якія,  дарэчы,  атрымалі  абодва новенькімі, у  адзін  дзень,  два  гады  таму,  і  тэх-ніку  сваю  берагуць.  Мікалай  Шчагалькоў  больш  заняты  на  транс-партных  работах,  вывазцы  арганікі,  унясенні  мінеральных  угнаенняў,   летам – на  сенакашэнні,  адвозцы  здробненай  зялёнай  масы.  Андрэй  Баркоўскі  то  з  пагрузчыкам,  прэсам,  то  на  нарыхтоўцы  кармоў  на    кормаўборачным  камбайне  шчыруе.  Вось  летась  урадзіла  ў  гаспадарцы  кукуруза,  дала  ўраджай  большы  ўтрая,  чым  пазалетась.  Дык  Андрэй  Баркоўскі  на  сваім  КГ-6  нарыхтаваў   2411  тон  кукурузнай  масы,  Мікалай  Шчагалькоў  адвёз  ад  камбайнаў  3547   тон  яе.  Добры  ўклад  у  нарыхтоўку  надзейнай  кармавой  базы  для  грамадскага  статка!
Толькі  аднойчы  яны  надоўга  пакідалі  родную  вёску  і  родную  зямлю – падчас  тэрміновай  службы  ў  арміі.  Мікалай  служыў  у  інжынерных  войсках,  Андрэй  быў  вадзіцелем  танка  Т-42.  У  гэтай  школе  мужнасці  і  загартоўкі  кожны  яшчэ  больш  упэўніўся:  не  жыць  ім  ужо  без  паху  свежай  раллі,  водару  свежаскошанай  травы,  шэпту  спелай  збажыны.  Цяпер  у  іх,  хлебаробаў,  кожны  дзень  новыя  клопаты.  Незаўважна,  гарманічна  змяняюцца  поры  года,  калі  трэба  сеяць,  касіць,  жаць,  нарыхтоўваць  кармы.
А  жыццё  імчыць  шпарка.  У  Мікалая  ўжо  не  толькі  дзеці  дарослыя,  але  і  цэлае  багацце ёсць –  двое  ўнучыкаў  па  два  гадочкі.  У  Андрэя  ж  меншая  дачушка  толькі  становіцца  падлеткам.  А  самі  яны  ўсё  такія  ж  маладыя,  у  поўным  росквіце  сіл,  ім  жыць  і  жыць  на  бацькоўскай  зямлі,  быць  шчаслівымі!

Ніна  Ізох.
На  здымку:  (злева  направа)  М. А. Шчагалькоў  і  А. С. Баркоўскі. Фота  аўтара.