Равеснікі раёна
У ліпені спаўняецца 90 гадоў з дня ўтварэння Клічаўскага раёна
За гэты працяглы час адбылося шмат падзей, нарадзілася і вырасла некалькі пакаленняў людзей, на долю якіх выпала нямала выпрабаванняў. Хто яны, равеснікі раёна, чым жывуць зараз?
Па даных упраўлення па працы, занятасці і сацыяльнай абароне райвыканкама на Клічаў-шчыне пражывае 12 равеснікаў раёна. Гэта клічаўляне Алена Пятроўна Шумель, Вера Антонаўна Далідчык, Іван Елісеевіч Вашацькоў, у а/г. Дзмітраўка пражываюць Зоя Фядосаўна Дзітчэнка і Анастасія Міхайлаўна Дрэнь, сярод старэйшых жыхароў раёна назвалі таксама Ганну Іванаўну Гарох (Малая Ольса), Наталлю Міхайлаўну Фітлютчык з Новай Слабодкі і Ганну Іванаўну Шатуху з а/г. Арэхаўка, жыхарку вёскі Мілое Ксенію Якаўлеўну Шэх, Якава Цітавіча Барлюгова з Брылёўкі.
Шмат давялося перажыць гэтым людзям – вайну, голад, нястачы. Сярод іх – удзельнікі Вялікай Айчыннай вайны, партызаны і падпольшчыкі, мірныя жыхары, якім на акупіраванай тэрыторыі было, мусіць, яшчэ горш. Але ўсё ж гэтыя людзі лічаць сябе шчаслівымі, не зважаючы ні на што, і менавіта таму, што выжылі і выстаялі не толькі ў гады вайны, але і ў няпросты пасляваенны час, калі прыйшлося літаральна нанава будаваць краіну, адраджаць мірнае жыццё. Пакаленне, маладосць якога забрала вайна, надзвычай вынослівае і мужнае. Такімі іх выхавалі продкі. Шмат пасляваенных гадоў яны аддавалі свае сілы на карысць дзяржавы: вучылі і выхоўвалі дзяцей, працавалі на будаўнічых пляцоўках, на палях і фермах і інш. Менавіта пасляваеннае пакаленне не толькі заваявала свабоду, але і «заклала» трывалы падмурак цяперашняга мірнага жыцця. Яны, як ніхто іншы, ведаюць яго сапраўдную каштоўнасць.
З адным з сёлетніх юбіляраў нядаўна давялося пазнаёміцца у Бацэвіцкай бальніцы сястрынскага догляду. Уладзімір Іванавіч Перуноўскі (на здымку ў цэнтры) па волі лёсу – адзін з тутэйшых пастаяльцаў. Ураджэнец вёскі Коўбча нашага раёна, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, мае баявыя ўзнагароды за смеласць і гераізм у барацьбе з ворагам і ІІ групу інваліднасці. Нягледзячы на сталы ўзрост і хваробы, ветэран не губляе аптымізму і веры. Медыкі бальніцы і тутэйшыя пастаяльцы – адна вялікая сям’я, якой яму так не стае.
Алена ГАНЧАРОВА.