Пазнаёміцца  з  творчасцю  Алега  Сямёнава  клічаўляне  мелі  магчымасць  летам  мінулага  года.  Артыст  выступаў  з  сольнай  праграмай  “Песні  на  ўсе  часы”  на  свяце  горада  і  ў  літаральным  сэнсе  слова  захапіў  у  палон  усіх  гледачоў.  Бархатны,  прыемнага  тэмбру  голас  праз  дынамікі  разносіўся  далёка  па  наваколлі,  наталяючы  нашы  душы  песнямі  пра  маці  і  Радзіму,  каханне  і  сяброўства, пунсовыя  зоркі  ды  малінавы  звон.

Наша  даведка

Алег  Міхайлавіч   СЯМЁНАЎ  нарадзіўся  і  вырас  у  Гомельскай  вобласці.  У  свой  час  паспяхова  скончыў  музычнае  вучылішча,  затым  Беларускую  дзяржаўную  кансерваторыю.
Імя  спевака  добра  вядома  не  толькі  ў  нашай  краіне,  а  і  далёка  за  яе  межамі.  Ён  паспяхова  гастраліруе  па  краінах  свету,  актыўны  ўдзельнік  значных  рэспубліканскіх  мерапрыемстваў  і  канцэртаў,  у  тым  ліку  міжнароднага  фестывалю  “Славянскі  базар  у  Віцебску”,  свята  працы  “Дажынкі”.
У  канцы  80-х  стварыў  мужчынскую  вакальную  групу  “Чысты  голас”,  якой  прысвяціў  10  гадоў  жыцця.  Гледачы  запомнілі  яго  як  саліста  маладзёжнага  тэатра  эстрады,  тэатра  песні  Ірыны  Дарафеевай.
У  1996  годзе  ўдастоены  звання  лаўрэат  прэміі  Прэзідэнта  Рэспублікі  Беларусь  “За  духоўнае  адраджэнне”,  а  ў  2013  годзе  ўзнагаро-джаны  медалём  Францыска  Скарыны.

– Алег  Міхайлавіч,  раскажыце,  калі  ласка,  з  чаго  ўсё  пачыналася.
– З  дзяцінства,  вядома.  Я  самастойна  навучыўся  іграць  на  гармоніку  і  баяне.  А  ў  сем  гадоў  адбылося  маё  першае  публічнае  выступленне.  На  сцэне  сельскага  клуба я  іграў  на  баяне,  тады ж  і  атрымаў  першыя  апладысменты,  якімі  вельмі  даражу  і  па  сённяшні  дзень.  У  14  гадоў  стаў  навучэнцам  дырыжорска-харавога  аддзялення  Гомельскага  музычнага  вучылішча.  У  кансерваторыі  вучыўся  ў  класе  прафесара,  народнага  артыста  Савецкага  Саюза  Віктара  Уладзіміравіча  Роўды.  У  студэнцтве  пачалася  мая  актыўная  канцэртная  дзейнасць.
– Якія  жанры  песеннай  мастацкай  творчасці  Вам  найбольш  блізкія?
– Я  працую  ў  розных  жанрах,  і  кожны  з  іх,  будзь  то  народны,  класічны, эстрадны,  харавы  ці  фальклорны,  па-свойму  цікавы.  І  не  столькі  важна,  у  якім  жанры  выканана  песня,  важна,  якія  струны  душы  слухача  закрануў,  якія  эмоцыі  ўдаецца  разбудзіць  і  выцягнуць  на  паверхню.
–  Мне  вельмі  падабаюцца  беларускамоўныя  песні  ў  Вашым  выкананні.  Адчуваецца,  што  Вы  ўдумліва  падыходзіце  не  толькі  да  выбару  рэпертуару,  а  і  да  вымаўлення  кожнага  гука. Цікава,  як  за  межамі  Беларусі  гледачы  ўспрымаюць  нашу  мову?
– Гледачы  ўсюды добра  рэагуюць  на  музычнае  мастацтва.  Там,  дзе  не  разумеюць  словы,  больш  увагі  ўдзяляюць  мелодыі,  рытму,  міміцы  і  рухам  артыста,  з  дапамогай  якіх  ён  стараецца  данесці  сэнс  і  змест  песні  або  раманса.  У  час  гастроляў  па  замежжы  абавязкова  ўключаю  ў  рэпертуар  песні  на  мове  яе  носьбітаў.  У  маім  рэпертуары  ёсць  творы  на  анг-лійскай,  нямецкай,  французскай  мовах,  якія  выконваў  у  час  гастроляў па  Германіі,  Галандыі,  ЗША,  Індыі,  Аўстрыі,  Іспаніі.  Павінен  заўважыць,  што  добрыя  песні  аднолькава  добра  ўспрымаюцца  гледачамі  ва  ўсіх  краінах.  Музыка  ўвогуле  не  мае  межаў,  а  тым  больш  узроставых  катэгорый.
– Падзяліцеся,  калі  ласка,  пра  Ваша  сяброўства,  пра  тых,  хто  піша  для  Вас  тэксты  і  музыку.
– Як  і  кожны  творчы  чалавек,  маю  аўтараў,  су-працоўніцтвам  з  якімі  вельмі  даражу. Я  сябрую  з  паэтамі-песеннікамі  Васілём  Жуковічам,  Уладзімірам  Пецюкевічам,  з  кампазітарам  Дзмітрыем  Далгалёвым.  Асаблівае  месца  ў  маім  сэрцы  належыць  Ізмаілу  Капланаву,  царства  яму  нябеснае.
–  А  як  нараджаюцца  песні  Алега  Сямёнава?
– У  цяжкіх  муках (смяецца).  Звычайна  яны  нараджаюцца  ў  выніку  кранаючых  пачуццяў,  узнёслага  настрою  і  прыемных  падзей.  Калі  гэтым  складаючым  становіцца  цесна  ў  маёй  душы,  тады  бяру  ў  рукі  аловак  і  паперу,  са-джуся  да  інструмента  і…  нараджаецца  песня.  Я  перакананы,  што  і  мае,  і  песні  іншых  аўтараў  жывуць  і  кранаюць  душу  толькі  тады,  калі  ў  іх  стварэнне  ўкладзена  штосьці  значна  большае,  чым  проста  ўменне  сачыняць.
– А  калі  мы  зноў  су-стрэнемся  з  выдатным  беларускім  артыстам?
– Атрымаў  запрашэнне  выступіць  у  Клічаве  на  ўрачыстым  сходзе  перадавікоў  народнай  гаспадаркі.  Так  што  чакайце,  хутка  сустрэнемся.
– Дзякуй, Алег  Міхайлавіч.  Тады  не  развітваюся  з  Вамі  і  спадзяюся на  новае  інтэрв’ю.

Аліна  СУДНІК.