Помогать  людям,  делать  их  быт  более  комфорт-ным,  а  село  благоустроенным – основные  задачи  председателя  Несятского  сельского  Совета  депутатов  Анатолия  Борисовича  Гертмана.  Чтобы  они   успешно  решались,  от  человека,  занимающего  эту  должность,  требуются  умение  и  большое  желание  трудиться  на  благо  человека.
Анатолий  Борисович  председателем  сельского  Совета  депутатов  работает  без  малого  десять  лет.  Всего  на  территории  сельсовета  расположено  30  населённых  пунктов,  из  которых  15 – малонаселённые.  Центральной  усадьбой  является  агрогородок  Несята.  В ведении сельсовета находится 1511 гектаров земель, в том числе 1368 гектаров предоставлено гражданам, из них  291 гектар – для строительства и обслуживания  жилых домов, 961 гектар – для ведения личного подсобного хозяйства, 96 гектаров сельскохозяйственных (луговых) земель – для сенокошения и выпаса личного скота  граждан и 143 гектара земель общего пользования.  На  территории  Совета  действует  две  сельскохозяйственные  организации – УКСП  «Сов-хоз  «Доброволец»  и  СПК  «Колхоз  «Несята»,  а  также  находятся два агрогородка: Несята и Ореховка. В рамках Программы  развития и возрождения села на территории сельсовета построен 71 новый дом. В агрогородках ведутся работы по газификации производственных объектов и жилых домов граждан.
Большое  внимание  Анатолий  Борисович  уделяет  развитию  социальной  инфраструктуры.  Здесь  работают  учреждения  образования,  культуры,  охраны  здоровья,  отделения  Беларусбанка,  связи,  магазины.  В  более  отдалённые  деревни  продукты  и  товары  первой  необходимости  доставляют  автомагазины.  Чтобы  знать,  чем  живут  люди  на  селе,  какие  проблемы  их  волнуют,  Анатолий  Борисович  встречается  с  населением  не  только  в  определённые  дни  приёма  в  администрации  Совета,  но  и  по  месту  жительства.  А  круг  вопросов,  по  которым  местное  население  спешит  за  помощью    к  председателю,  широк:  это  и  благоустройство  улиц,  и  уборка  кладбищ,   и  многие  другие.  Каждый  из  них  внимательно  изучается  и  решается.
На  особом  контроле  в  Совете – работа  по  сносу  пустующих  и  ветхих  домов. За  время  действия  Указа Президента Республики Беларусь от 3 февраля 2006 г. № 70 «О мерах по упорядочению учёта и сокращению количества пустующих и ветхих домов с хозяйственными и иными по-стройками» были обследованы все населённые пункты сельсовета. На основании актов обследования был составлен банк данных домовладений, куда включены 63 дома, собственники которых умерли или не пользовались ими в течение 3 лет. Установленным родственникам было вы-слано 43 предписания, получено  25 уведомлений о намерении содержать дом и прилегающую территорию в надлежащем санитарном состоянии. Всего за период с 2006 по 2012 годы было снесено  72 ветхих дома, в том числе за 2012 год – 12 ветхих домов и  хозяйственных построек.
Ещё  одним  из  важнейших  направлений  деятельности  является  организация  работы по закупу излишков молока у населения сельсовета. На центральных усадьбах хозяйств молоко закупается  круглогодично. На территории сельсовета работает 3 молокосборщика. За 2012 год закуплено 288,0  тонн молока, что составляет 134% к заданию. В расчёте на одну корову закуп молока составил  2312,7 кг.
Главным  помощником  председателя  является   управляющий  делами  сельисполкома  Валентина  Валентиновна  Пстыга,  ну  и  конечно  же,  довольно трудно  было  бы  без  старост  деревень,  которых  на  территории  Совета – 12  человек.
В  Совете  стало  уже  традицией  проведение  мероприятий, связанных с государственными и профессиональными праздниками, знаменательными датами, праздниками народного календаря.                19 августа 2012 года в а/г. Несята был проведён «День деревни», организована выставка народных промыслов, подведены итоги соревнования на лучшее домовладение и подворье.
У  председателя  сельского  Совета  депутатов  всегда  хватает  забот,  но  он  не  забывает,  что  забота  о  людях  первостепенна.  И  если  в  его  силах  сделать  их  жизнь  лучше,  то  Анатолий  Борисович  постарается  приложить  к  этому  благородному  делу  все  свои  силы.

Людмила  ПРОКОПОВИЧ.

*  *  *

Амаль   200% –   такі  аб’ём  падрадных    работ,  выкананых  уласнымі  сіламі,  у  фактычных  цэнах  да  ўзроўню  2011  года  забяспечаны  калектывам   УКДБП  “Рамбуд”  за  мінулы год.
Агульнавядомы  факт,  што  яшчэ  на пачатку  мінулага  года  гэта  прадпрыемства  знаходзілася  ў  глыбокім  крызісе.    У  чым  сакрэт  такога прарыву?  Які  яго  адпраўны  момант?
У  «раёнцы»  напрыканцы  мінулагодняга  жніўня з’явілася  незвычайная  аб’ява  аб  прыёме  на  працу  на  гэта  прадпрыемства:  ”…  Давайте  вместе  создадим  работу  своей  мечты!  Если  вы  владеете  строительными  специальностями,  если  душа  лежит  к  тому,  чтобы  создавать,  творить,  строить,  если  вы  готовы  повышать  свой профессиональный  уровень,  мы  гарантируем…  ”.  А  тых,  хто  не  жадае  добра  працаваць, тут  прасілі  не  турбаваць.  Павеяла  крэатывам,  моцнай  дзелавой хваткай.  Стала  зразумела:  на  прадпрыемства прыйшоў кіраўнік  з  новым  поглядам.  Закралася  надзея:  мо  атрымаецца?
Сёння   наш  суразмоўца –  начальнік  УКДБП  “Рамбуд”  Андрэй  Іванавіч  Мацюшонак,  які  на  гэтай  пасадзе  з  пачатку  жніўня  2012  года.  45-гадовы  ініцыятыўны  кіраўнік,   як   некалі  і  Максім  Горкі, ужо “пабываў  у  людзях”:  паспрабаваў  сябе  ў    адным  са  сталічных  сродкаў  масавай  інфармацыі,  каля  дзясятка  гадоў  вынікова  працаваў  у  прыватным  бізнесе,  набіраўся  вопыту  ў  якасці галоўнага інжынера  ў    Клічаўскай  ПМК-258.  Мае  вышэйшую  тэхнічную  адукацыю.
– Андрэй  Іванавіч,  Вы  ўзначальваеце  калектыў  прадпрыемства  ўсяго  сем  месяцаў.  А рэзультат  работы  ўжо  адчувальны  і  на  фоне  дзейнасці  іншых  прадпрыемстваў  галіны  ў  раёне.  Якія   здабыткі,  на  Ваш  погляд,  самыя важкія?
– Лічу,  што  самае  важнае  ў  любой  рабоце – людзі.  Нельга  вырашаць  вытворчыя  задачы,  калі  няма  кваліфікаваных  кадраў.  Магу  канстатаваць,  што  сёння  мы  ўжо  прымаем  на  працу  на  конкурснай  аснове.  Калектыў  павялічыўся  за  гэтыя  месяцы  ўдвая  і  складае  62  чалавекі.  Прыйшлі  прафесіяналы,  моладзь.  Ва  ўсім  сёння  разлічваем  на  галоўнага  інжынера  Антона  Яўгенавіча    Чайкова,  вадзіцеля  КАМАЗа  Андрэя  Уладзіміравіча  Мастовіча,  маладога  спецыяліста,  тынкоўшчыцу-аддзелачніцу  Валянціну  Віктараўну  Лебедзеву,  брыгаду  піларамнага  цэха  Сяргея  Уладзіміравіча  Астапенкі  і  іншых.  Дарэчы,  працуюць  у нас  і  тыя,  хто  з’яўляецца  абавязанымі  асобамі.  Думаецца, здаровы  маральна-псіхалагічны  клімат  нашага  калектыву  дапаможа  ім  справіцца  са  сваімі  праблемамі.
Людзі  працуюць  і  зарабляюць. Так,  рост  сярэднемесячная  зарплаты  ў  параўнанні  з  2011  годам  склаў  204%.  У  прыватнасці,  за  снежань  2012  года  сярэднемесячная  зарплата  па  арганізацыі  была  3  мільёны  738  тысяч  рублёў.  Пакуль.  Растуць  аб’ёмы  вытворчасці – будзе  і  дабрабыт.
– Гучыць  мажорна.   Сёння  зарплату  патрэбна  зарабляць.  Як  гэта ўдаецца?
– Складаемых  шмат.  Адно  з  са-мых  галоўных  патрабаванняў –  павелічэнне  вытворчасці  працы,  якая  склала  258%  да  ўзроўню  2011  года.  І  яе  рост  апярэджвае  рост  сярэднемесячнай  зарплаты. Належная  якасць  работ  і  прадукцыі,  прычым  пацверджаная  ліцэнзіямі  і  сертыфікатамі,  у нас  ёсць!  Вялікія магчымасці ў  будаўнічай  галіне  дае  нам  атрыманы сертыфікат  адпаведнасці,  які  зарэгістраваны  ў  Рэестры  Нацыянальнай  сістэмы  пацвярджэння  адпаведнасці  Рэспублікі  Беларусь  пад  №  ВY/112  05.01.056 02 497, які  пацвярджае,  што  сістэма менеджменту  якасці  будаўніцтва  будынкаў  і  збудаванняў  1 і 2  узроўняў  адпаведнасці  і  правя-дзення  інжынерных  пошукаў  для  гэтых  мэт, вытворчасць  будаўніча-мантажных  работ,  электрамантажных  работ,  санітарна-тэхнічных  работ  у  Клічаўскім  УКДБП  “Рамбуд”  адпавядаюць  патрабаванням  СТБ ІSО  9001-2009.   Летась  атрымалі  і  сертыфікат  адпаведнасці   на  сістэму  ўпраўлення  аховай  працы  на  вытворчасці.  А  гэта  залог  нашай   канкурэнтаздольнасці  на  рынку.  Сёння прадпрыемства – удзельнік  тэндэраў  на выкананне  падрадных  будаўнічых  работ.  Працуем  і  праз  Беларускую  ўніверсальную  таварную  біржу,  дзе  закупляем  лес-кругляк  для  вытворчасці.
За  мінулы  год  удалося павя-лічыць  на  128%  аб’ёмы  вытворчасці  падсобнай  гаспадаркі   (распілоўка  лесу на  піламатэрыял  абразны  і  неабразны).  Гэта  прадукцыя  прызначаецца  як  для  вытворчых  патрэб  прадпрыемства,  так  і  для  аказання  платных  паслуг  насельніцтву  і  юрыдычным  асобам.  І  яна  запатрабавана.  Так,  летась  толькі  насельніцтву  прададзена  піламатэрыялаў  на  152%  да  узроўню  2011 года.
Што  да  вытворчых  аб’ектаў,  то  цяпер  іх  нямала.  Напрыклад,  па  дзяржаўнай  праграме  вядзём  рэканструкцыю  МТФ  у  КСВК  “Калгас  імя  Тэльмана” (сёлета – другі  этап  работ), летась  завяршылі  будаўніцтва  трох  жылых  дамоў  у  СВК  “Калгас  імя  Бу-дзённага” (пераходны  аб’ект з 2011 года).
Ужо  маем  магчымасць  выбіраць заказчыка  на  аб’екты  па  бягучым  рамонце,  у  залежнасці  ад  своечасовасці  аплаты  работ,  іх  аб’ёмаў і   г. д.  Так,  летась  нашы  работнікі  шчыравалі  на  рамонце  Бацэвіцкай  СШ,  Каўб-чанскага  лясніцтва,  Патоцкага  сельвыканкама, фасада  будынка  аддзела  культуры  райвыканкама (былога  сельскага  Савета)  і  многіх  іншых  аб’ектаў.
У  гэтым  годзе пачнем  рэканструкцыю  яшчэ  адной   МТФ – у  КСВК  “Калгас  “Савецкая  Беларусія”,  будзем  праводзіць  капрамонт  двух  васьмікватэрных  дамоў  у  Быхаве,  які стане  сталіцай  сёлетняга  Дня  беларускай  пісьменнасці.  Ёсць  пэўныя  рэальныя  планы  на  развіццё  новых  відаў  вытворчасці  на  прад-прыемстве.   А  ўвогуле  імкнемся  развівацца  шматвектарна,  крочыць  у  нагу з  часам.
– Дзякуй,  Андрэй  Іванавіч,  за гутарку.  Поспехаў!

Ніна  Ізох.

*  *  *

Татьяна  Николаевна  Сыромолот – уроженка  солнечной  Украины.  Родилась  и  выросла  в известном  на  весь  бывший  союз  шахтёрском  городе  Макеевка  Донецкой  области.  На  заработки  туда  в  прежние  времена  отправлялись  многие  белорусы  и  жители  других  союзных  республик.
Так  сложилась  судьба,  что  Татьяна  Николаевна  вышла  замуж  за  уроженца  нашего  района  Александра  Владимировича  и  спустя  какое-то  время  вместе  с  ним  приехала  на  Кличевщину.  Долгое  время  она  работала  в  системе  общественного  питания:  технологом,  заведующей  производством.  Сложившаяся  в  90-х  годах  непростая  ситуация  в  стране  вынудила  сменить  профессию.  Начинать  пришлось  сначала.  После  переобучения  Татьяна  Николаевна  работала  в  системе    жилищно-коммунального  хозяйства.  Сразу  была  сметчиком,  затем  «переквалифицировалась»  в  инженера  производственного  отдела  в  УКП  «Жилкомхоз», где  многому  научилась.  Сейчас  Татьяна  Николаевна – ведущий  инженер  УК ДПП  «Ремстрой»  Она  не  только  до  тонкостей  знает  своё  дело,  но  и  с  успехом  обучает  молодёжь.  Серьёзная,  внимательная  и  очень  ответственная – лучшие  качества  хорошего  специалиста.  Такой  она  была  всегда,  такой  остаётся  по-прежнему.  А  ещё  полна  новых  идей  и  увлечений  как на  работе,  так  и дома.

Елена  ГОНЧАРОВА.

*  *  *

Наталля  Аркадзьеўна  Фядосава  ў  працоўнай  кніжцы  мае  адзіны  запіс:  аб  прыёме  на працу  выхавацелькай  у  дзіцячы  садок  № 2.  Тут  дзень  за  днём  незаўважна  прабягае  жыццё,  і  за  гэты  час  не  адно  пакаленне  малышоў  выпеставала  і  адправіла  яна  ў  «плаванне»  па  жыцці.  Ужо  былыя  выхаванцы  прывялі  ў  садок  сваіх  дзетак.  Спакойная,  ураўнаважаная,  заўсёды  стрыманая,  выхавацелька  ўмела  знаходзіць  падыход  да  кожнага  дзіцяці,  шмат  увагі  надае  развіццю  асобы,  клапоціцца,  каб  усе  малышы  раслі  здаровымі  і  цікаўнымі.
У  арсенале  выхавацеля  не  толькі  глыбокае  веданне  методыкі  выхавання  і  навучання  дашкольнікаў,  а  і  багаты  вопыт  работы,  мноства  ўласных  метадычных  распрацовак    заняткаў  і  прагулак. Педагог  пераканана,  што  дзіцячыя  ўсмешкі,  іх  непасрэднасць  і  пя-шчота – самы  лепшы  бальзам,  якім  удосталь  наталяецца  душа  кожны  раз,  калі  пераступаеш  парог  установы.
Дзеці  і  іх  бацькі  любяць  Наталлю  Аркадзьеўну  за  педагагічнае  майстэрства,  дабрыню,  чулыя  адносіны  і  ўвагу  да  выхаванцаў.
Як  і  большасць  жанчын,  яна  цудоўная  маці,  выдатная  гаспадыня,  пяшчотная  дачка.

Аліна  СУДНІК.

*  *  *

Ёсць  мноства  людзей,  чые  прафесійныя  дасягненні  вымяраюцца  тонамі,  кілаграмамі, кубаметрамі  і  нават  кіламетрамі.  А  ёсць  тыя,  хто  сваёй  працай  стварае  аснову  для  развіцця  краіны  і  развівае  здольнасці  тых,  чыя  праца  вымяраецца  вышэйпералічанымі  паказчыкамі.
Не  апошняе  месца  ў  гэтай  катэгорыі  належыць  настаўнікам,  вы-кладчыкам,  майстрам – словам,  спецыялістам,  якія  даюць  веды  і  вучаць  прымяняць  іх  на  практыцы.
Вось  і  Леанід  Мі-хайлавіч  Новікаў  па  прафесіі  майстар  вы-творчага  навучання  ва  ўстанове  адукацыі  “Клічаўскі  дзяржаўны  аграрна-тэхнічны  каледж”.  Ужо  больш  за  трыццаць  гадоў  вучыць  ён  студэнтаў  упраўляцца  з  трактарамі  розных  мадыфікацый.  На  практычных  занятках  яны  пад  кіраўніцтвам  майстра  замацоўваюць  атрыманыя  на  лекцыях  веды,  адпрацоўваюць  практычныя  навыкі  ваджэння  трактара.  Імкнецца  Леанід  Міхайлавіч  у  час  працоўнай  практыкі  на  палях  навучыць  тэхналогіі  ворыва  і  сяўбы,  унясення  ўгнаенняў  і  падкормкі  раслін,  а  галоўнае  – прывіць  моладзі  любоў  да  роднай  зямлі.
Вянчае  нялёгкую  сялянскую  працу  ўборка  ўраджаю.  Таму  майстар  вытворчага  навучання  асаблівую  ўвагу  ўдзяляе навучанню  маладых  механізатараў  працы  на корманарыхтоўчай  і  зернеўборачнай  тэхніцы.
Родам  Леанід  Міхайлавіч  з  Чавускага  раёна,  у  свой  час  адслужыў  у  танкавых  войсках  і  паспяхова  скончыў  тагачасны  Магілёўскі  саўгас-тэхнікум.  Мясцовасць  наша  спадабалася,  а  сардэчны  інтарэс  прывёў   да  шлюбу.  Тут  цяпер  яго  другая  радзіма.  Як  чалавек  працавіты,  шмат  увагі  ўдзяляе  ўласнай  гаспадарцы.  А  яшчэ  імкнецца  адпавядаць  высокаму  званню  сем’яніна.  Радуецца  поспехам  дачкі,  якая  сёлета  заканчвае  тэхнала-гічны  ўніверсітэт,  і  лічыць  сябе  шчаслівым  чалавекам,  бо  галоўныя  складаючыя  гэтага  вялікага  і  светлага  пачуцця  ў  сям’і  Новікавых  ёсць.

Аліна  СУДНІК.

*  *  *

З  такімі  людзьмі,  як  Мікалай  Стоцкі,  заўсёды  прыемна  мець  справу.  Нягледзячы  на малады  ўзрост,  ён  па-сталаму  разважлівы,  абавязковы  і  мэтанакіраваны.
У  аддзеле  па  надзвычайных  сітуацыях  займае  пасаду  інспектара  групы  прапаганды  і  навучання.  Летась  паспяхова  скончыў  Мінскі  камандна-інжынерны  інстытут. Як  і  належыць  сапраўднаму  мужчыне,  адслужыў  у  войску,   рэгулярна  займаецца  фізічнай  падрыхтоўкай,  не  супраць  падтрымаць  футбольную  каманду  і  паўдзельнічаць  у  спартыўных  спаборніцтвах.
Як  інспектар  праводзіць  сярод  насельніцтва  вялікую  тлумачальную  работу,   накіраваную  на  зніжэнне  і  прафілактыку  пажараў  і  няшчасных  выпадкаў,  рэгулярна  публікуе  тэматычныя  матэрыялы  ў  раённай  газеце,  вядзе  рубрыку  “Асновы  бяспекі  жыцця” ў  праграмах  раённага  радыё.
Калі  выпадае  вольны  час,  імкнецца  правесці  яго  разам  з  сям’ёй:  трохгадовым  сыночкам  Кірылам  і  жонкай  Вольгай.  Асвойвае  відэаздымку,  любіць  пасядзець  за  камп’ютарам  і  пачытаць  сыну  казкі.  Не  супраць  разам  з  сябрамі  адправіцца  на  паляванне,  некаторыя  сакрэты  гэтай  мужчынскай  справы  атрымаў  у  спадчыну  ад  свайго  бацькі.
Па  водгуках  калег,  Мікалай  Мікалаевіч – чалавек  прынцыповы.  Ён  добры  таварыш  і  надзейны  сябар.  Інспектар  прызнаецца,  што  прыемна  працаваць  у  калектыве  аднадумцаў,  дзе  ўладарыць  камандны  прынцып,  адчуваць  падтрымку  і  добрыя  парады  калег.
З  некаторымі  звязваюць  не  толькі  службовыя,  а  і  сяброўскія  адносіны.  Не  адзін,  як  кажуць,  пуд  солі  з’елі,  пакуль  служылі  разам  з  Міхаілам  Калядой  у  адным  каравуле.  Міхаіл – выдатны  спартсмен.   У  любым  відзе  спорту  яму  няма  роўных.  Ён  на-дзейны  і  моцны  тыл  сям,і,  дзе  цёпла  і  ўтульна  адчуваюць  сябе  жонка  Валянціна  і  паўгадавалы  сынок  Ярык.

Аліна  СУДНІК.

*  *  *

Феномен дырэктара Пярэкальскай  сярэдняй школы Рыгора  Іванавіча  Самуйлёнка – гэта яго зайздроснае пастаянства на паса-дзе, яго любоў да дзяцей, да вёскі, дзе яны пачынаюць свае першыя крокі.
Задача дырэктара – зрабіць так, каб гэтыя крокі былі  ўпэўненымі, каб вясковыя выхадцы зацвярджаліся ў жыцці дастойна, каб сваімі ведамі, дзе б яны ні працавалі, прыносілі карысць. А яшчэ адной з каштоўнасцей вучня Рыгор  Іванавіч  лічыць  яго здароўе. А залог гэтага – фізкультура.  І  сярод  пярэкальскіх  вучняў  нямала  тых,  хто  адстойвае  гонар  школы  і  раёна  на  валейбольных,  баскетбольных  пляцоўках,  у  іншых   спаборніцтвах.
Педагог – гэта інжынер чалавечых душ, ён працуе над адказнай задачай – фарміраванне чалавека. А яшчэ бачыць свой працяг  у вучнях. Справа выхавання, несумненна, высакародная справа.
– Цяпер вучым ужо дзяцей сваіх былых вучняў,  – гаворыць  Рыгор  Іванавіч. – У дзецях я па-знаю іх бацькоў.
Выпускнікі школы  дабіваюцца  значных  вышынь.  Становяцца  настаўнікамі,  урачамі,  інжынерамі,  а  самае  галоўнае — добрымі людзьмі. Заўсёды  віншуюць любімых  настаўнікаў  і  дырэктара  са святамі, цёплыя лісты дасылаюць, у  якіх  расказваюць  аб сабе і сябрах… Гэтая  нітачка сустрэчнай чалавечай дабрыні бадай што самая трывалая на свеце.

Людміла  АЛЯКСАНДРАВА.

*  *  *

Наталью  Ивановну  Секко,  закройщицу  цеха  массового  пошива  УКП  «Бытуслуги»,  ценят  за  профессионализм  и  ответственное  отношение  к  своему  делу.
На  протяжении  многих  лет  она  работает  в  системе  бытового  обслуживания  населения,  не-однократно  признавалась  лучшей  по  профессии.  На  раскройном  столе,  где  мастерски  хозяйничает  Наталья  Ивановна,  рождается  огромное  количество  будущих  красивых  и  нужных  людям  вещей.  Из-под  раскройного  ножа  выходят  заготовки  рабочей  одежды,  одеял,  постельного  белья,  трикотажных  изделий  и  мн. др.  Здесь  же,  в  цехах,  где  работают  9  швей,  появляются  готовые  изделия,  которые  затем  реализуются  покупателям  города,  района  и  других  регионов  через  комплексные  приёмные  пункты.  Качество  выпускаемых  в  УКП  «Бытуслуги»  изделий  оценили  многие. В  этом – частица  труда  и  большая  заслуга  Натальи  Ивановны,  умелого,  опытного  специалиста.  А  приобретённая  добротная,  с  любовью  созданная  вещь – это  всегда  хорошее  настроение  для  покупателя.

*  *  *

Музы,  молю – из толпы многогрешного  рода  людского
Вечно  влеките  к  священному  свету  скиталицу-душу…
Из  античного  гимна.
Самые  прекрасные  и  самые  светлые  моменты  жизни – моменты озарения  и  вдохновения,   появления  чего-то  нового,  встречи  с мечтой.  Они  известны всем  творческим  людям,  в  числе  которых  и   кличевлянка  Жанна Ачинович.  Ведь  она  пишет  стихи,  которые  не раз  публиковались  и в  нашей  газете.  Они  о  радости  материнства,  духовных поисках,  посвящены  природе,  Родине – темы  многообразны,  как  отражение   самой жизни.  Но, наверное,  самая  большая  ценность  для  Жанны  Евгеньевны –  служение  песне, музыке,  любовь  к  белорусскому  народному  творчеству.  Ведь  в  сфере  культуры работает  она   уже  26  лет, последние годы – заведующей   автоклубом  централизованной  клубной  системы.  Да,  есть  такая  интересная,  востребованная    форма  работы,  когда  самодеятельные  артисты  приезжают  с  концертами  для  тружеников  на  поля,  фермы,  в  отдалённые  малонаселённые  деревни.  И  сразу  праздник  у  людей!
«Если  есть  у  человека  талант,  грешно  его  закапывать  в  землю»,– считает  Жанна  Евгеньевна.   Потому  талантливых,  задорных,  активных  «самородков»  из  Кличева  и  близлежащих  деревень   объединила   под  своим  крылом  в   коллективы,   и  теперь  они  совместно  творят. Благодаря  сотрудничеству  со студенческими  этнографическими  товариществами  из  Минска,  Могилёва,  она  заболела  «стариной».  Теперь  члены  этнографического  любительского  объединения  «Калагод»  автоклуба  вместе  со  своим  руководителем  участвуют  в районных этнографических  экспедициях,   встречаются  со  старожилами, записывают  старинные  песни,  изучают   народные обряды,  традиции,   игры,  танцы  нашего  региона. И  результат  впечатляет. Например, общими  усилиями  фольклористов  и  местного  населения  возрождён  обряд,  который  проводился  издавна  в  деревне  Новая  Слободка  на  праздник  Святого  Николая.  Есть  определённый  вклад  Жанны  Ачинович  и  в  том,  что  детскому  рождественскому  обряду  «Куры»  Кличевского  района  недавно  присвоен  высокий  статус  нематериального  культурного  наследия  Республики Беларусь.
Теперь  у  многих   на  слуху  названия:  вокальный  ансамбль  «Гасцінны  двор»,  выездной  кружок  «Саринь»,  любительское  объединение  «Пацеркі».  Это  коллективы автоклуба.  Например,  «Пацеркі»  объединяют  учащуюся  и  работающую молодёжь,  авторов  песен и  стихов. Их  выступление  мы  видели  на  городском  конкурсе  авторской  песни   «Песни  над  Ольсой-рекой». В  творческом  тандеме  с  ними  и  сама  Жанна  Ачинович.  Пишет  тексты  песен,  иногда  и  музыку.  В  соавторстве  с  Жанной  Евгеньевной – и  её дочь  Снежана,  студентка  Могилёвского  государственного  музыкального  колледжа,   которая  также  является  участницей  этого  объединения.  В  прошлом  году  она  завоевала  3-е  место  в  областном  конкурсе  поэзии  и  авторской  песни  «Письменков  луг».   Жанне  Евгеньевне  радостно,  что  дочь  продолжает  её  дело.  Ведь  в  своё  время  она  тоже окончила  Минское  училище  искусств,  отделение   хорового  пения.  Самостоятельно  освоила   аккордеон,  гитару.  А  теперь  свой  талант,  свет  души  вместе  с  другими  работниками  районного  Дома  культуры,  участ-никами  любительских  объединений  и  кружков  дарит нам,  своим  зрителям.  Они  счастливы,  когда  восхищённый  зал  рукоплещет  и  кричит: «Браво!»  Значит,  всё  не  зря!

Нина НИКОЛАЕВА.

*  *  *

Кличевлянин  Владимир  Владимирович  Русакевич – опытный  водитель  и  очень  ответственный  работник.

За  рулём – почти  три  десятка  лет,  причём  всё  это  время  проработал  в  одной  организации – ГУК  ДСП  «Кличевская  ПМК-258»  Поначалу,  когда  только  устроился  после  службы  в  армии,  колесил  по  дорогам  на  легковушке,  затем  на  разных  грузовиках  доставлял  необходимые  грузы  на  строящиеся  объекты  района  и  других  регионов  области.  Даже  в  кризисные  90-е  Владимир  Владимирович  не  стал  искать  лучшей  жизни,  как  многие  земляки  в  то  время.  Не  думает  об  этом  и  сейчас,  хотя  на  заслуженный  отдых  ещё  рано.  Строительная  организация  за  многие  годы  стала  частью  его  жизни.  Добросовестный  труд  водителя  Владимира  Русакевича  неоднократно  отмечен  руководством.  Только  хорошие  отзывы  довелось  услышать  о  нём  и  от  коллег.  Какую  бы  работу  ни  выполнял – сделает  на  совесть.

Елена  ГОНЧАРОВА.

*  *  *

Міхаіл  Валянцінавіч  Шаблінскі,  вальшчык лесу  Клічаўскага  лясніцтва,  ужо  колькі  год запар трымае  лідарства  ў   калектыве   па  нарыхтоўцы  дзелавой  драўніны.  Шчыруе  так,  што  месячныя  заданні   нязменна перавыконвае   амаль  удвая.  А    крытэрыі  яго  работы – высокія  тэмпы  і  якасць.
З  маладосці  Міхаіл  Валянцінавіч  працаваў  на  буйным  аўтазаводзе,  паспытаў  і хлеба  земляроба,  а  прызванне  сваё  знайшоў  у  лясной  гаспадарцы.  Ужо   13  гадоў  ён –  у  лясной  галіне.  Быў  лесарубам,  лесніком,  а  большасць – вальшчыкам  лесу.  Працуе  па  індывідуальным  метадзе  валкі,  без  памочніка.   Цяжкая  гэта  мужчынская  справа,  патрабуе фізічнай  моцы,  вытрымкі,  характару, добрых  ведаў  тэхналогіі  валкі дрэў,   раскрыжоўкі  хлыстоў і  г. д.  На  ўзбраенні – нямецкая  прафесійная  бензаматорная  піла  STIHL-361,  што  дазваляе  эфектыўна  выкарыстоўваць  яе  на  лесанарыхтоўках,  павялічваць  вытворчасць  працы.   У  формуле  поспеху  Міхаіла  Шаблінскага,  вальшчыка  лесу  6  разраду, – прафесіяналізм,  памножаны  на  працавітасць, адказнасць.  За  гэтыя  рысы,  а  яшчэ  за  адкрытасць,  шчырасць,  пачуццё  гумару  і  паважаюць,  цэняць  яго  ў   калектыве.  А  кіраўніцтва  лясгаса  за  добрасумленную  працу  і  высокія  паказчыкі работы  неаднаразова  заахвочвала  Ганаровымі  граматамі.  Першы – значыць  лепшы!

Ніна  ІЗОХ.