Назва вёскі ў гістарычных дакументах упамінаецца з 1745 года. Асноўным заняткам сялян было сплаўленне лесу па Даўжанцы ў Друць. Коньмі тралявалі лес да ракі. Тут, у жывапісным месцы, на беразе ракі, стаяла смалярня, бандарны цэх. Майстры выраблялі бочкі, цэбры. Купцы за медныя грошы закуплялі ў сялян грыбы, ягады, мёд, дзічыну. Таму і назва вёскі Закупленне.
Завітаўшы першы раз я не адчула таго суму, які здавалася мне, павінен быць ў маленькай вёсачцы. На ўзгорку пасвілася дыхтоўная каза. Незнаёмага чалавека адчула адразу і аб’вясціла аб гэтым ўсёй акрузе. Крыху далей, на лузе – 8 кароў і 4 кані. У дварах кудахталі куры і гарланілі пеўні. Каты і сабакі, як правіла ў кожнага гаспадара. А ў мясцовага старасты Сяргея Іванавіча Казлова, катоў і ўвогуле, занадта шмат. Прыгожыя, адкормленыя песцяцца на сонейцы. Сабак ў вёсцы менш. Ды і навошта яны. Так, хіба толькі для парадку.
Калісьці Закупленне была вясёлай вёскай у акрузе. У сем’ях выхоўвалася па чацьвёра, пяцёра, а то і больш дзетак. А моладзі колькі ! Але гэта было даўно. Моладзь з’ехала ў горад. Але часцяком наведваюць сваю вёсачку. Не забываюць родныя мясціны. Прыязджаюць нават у пустыя хаты. Прытуляцца да яблынькі або грушы, якія засталіся каля дому, абдымуць іх, а яны нададуць ім сілы і бадзёрасці на доўгі час. Летам як і раней Закупленне напаўняецца дзіцячым гоманам – з’язджаюцца адусюль унукі ды праўнукі, затое зіму тутэйшым перажыць сумней. Ды і сацыяльныя работнікі Марына Уладзіміраўна Вараб’ева і Алена Іванаўна Лямцава марнець не даюць. У вёсцы 40 двароў, дзе пражывае каля 60-ці жыхароў. 38 – пенсіянеры, з якіх толькі 12 чалавек карыстаюцца іх дапамогай. Даглядаюць добра, старанна.
На ўзгорку – магазін – галоўны вясковы цэнтр. Тут навіны абмяркуюць, купяць тое-сёе ў гаспадарку, пра хваробы свае пагавораць. Мясцовы прадавец Алена Уладзіміраўна Казлова сельсавецкія навіны раскажа. Жыве яна ў в. Доўгае, а ў Закупленні працуе ўжо 18 гадоў.
-Яна ж нам як мамка – кажа пра яе Клаўдзія Сягееўна Ганчарова. Лекі з аптэкі на заказ прывязе, ў сельсавет, калі трэба, паперку зносіць. Вяскоўцы за гэта ёй вельмі ўдзячныя. Прадукты ў магазіне заўсёды якасныя. Запыты на неабходныя тавары стараецца выконваць хутка. А яшчэ жыхары кожны дзень з нецярпеннем чакаюць паштальёнку Зою Сямёнаўну Галяшэвіч. Каму пенсію прынясе, каму пісьмо, газеты і часопісы, без іх жа нецікава жыць.
-Ну і без “раёнкі” не абыйсціся? У першую чаргу яе і чытаем, кажа Еўдакія Іванаўна Клепча.
Вось так і жыве маленькая вёсачка Закупленне. Зіма ды лета, і так з году ў год. А вясной да іх зноў прыляцяць птушкі і абудзяць спевамі вуліцу, зацвітуць сады, а разам з імі напоўняцца радасцю іх прамяністыя душы. Жыві і квітней, прыгажуня – вёсачка . Здароўя і доўгага веку тваім жыхарам.

Людміла Марчанка.